Deegaanka ku xeeran oo dhan ayaa ah mid iska qariban, iyaguna waxay dhasheen iyadoo wax walba aad moodo in qiyaamahii u dhacay, halkay ciyaarta u tagaan waa dhul boodhweyn, qashin badan oo qaybo ka mid ah la gubay, oo qiiq badan ka baxaayo, waxaana ciyaar u ah waxii qashinkaas ay fadhanayaan ay ka dhex helaan.
May dooran nolsha sidan u eeg. Haa waa run oo may dooran, hadii la odhan lahaa doortana waxay ka dhalan la’haayeen dhul kan maanta dhaama, se nasiibkooda ayaa keenay deegaanka qariban ee ay nolsha ka bilaabeen.
Qofna ma dooran dhulka uu ka dhalanaayo wakhtigan dunidu aadka u kala jiidatay, waxase dhib arkay caruurta Soomaalida ah ee ku dayacan meel kasta, nasiibku muu siin goobo ay ku ciyaaraan, wax ku bartaan, lagu daa’weeyo, aabayaal u fakara oo nolshooda hagaajiya iyo hogaamiyayaal wanaagsan oo u istaaga danta guud ee dalkooda.
Dhulka Alle uumay waa isku mid meel kasta oo aad joogtaana waxay leedahay dheef iyo dhib labadaba, laakiin waxa dhulka macno u kala yeelaa waa dadka ku nool, waxaad arkaysaa aadame ku nool dhul araga cadceedu ku yaryahay, baraf badan oo cimiladdu inta badan ee sanadka ay qariban tahay, laakiin hadana da’daal muujiyay oo la saaxiibay deegaanka ay ku nool yihiin kana dhigtay meel lagu badhaadhay, iskamay gaadhin badhaadhahaas ee waxaa ka horeeyay tacab badan, naf hurid iyo inay heleen qaar iyaga ka mid ah oo u istaagay danta guud iyo u halgamida wadadii badhaadhaha, tolow maxaa qoomiyada Soomaalida u diiday dad aragti dheer oo u istaaga in la qaado wado dhaanta tan maanta la hayo ee bilaa u jeedada ah.
Caruurtani waa kuwo dayacan, waxay guryahooda yimaadaan iyaga oo daalan, lagana yaabo qashinkii ay ciyaarta ka dhiganayeen inay xanuuno ka soo qaadeen, guriga kama helaan cunto isku dheeli tiran oo jidhkooda wax ku kordhin karta, kolba waxii la kariyo ayey sida dadka waaweyn afka ku dhuftaan, ma fadhiistaan ee rabsh uunbay bilaabaan, maxay u bilaabi waayeen ma waxay arkeen meel nidaam ka jiro guri iyo dalba.
May helin aabo uga hiiliya aduunka ay ku nool yihiin oo jiheeya, dhulkuna waa sidii lagu abuuray oo waliba la sii qaribay, dadku iska xoolo dhaqato ayuu ahaa, wakhtigii ay xoolo dhaqatada ahaayeen’se sidan maanta way ka qiimo sareeyeen, wakhtiyo dunida kale dhibaato ka jirtay ayay barwaaqo ku noolaayeen, laakiin intii dambe nolasha wax buuran kumay soo kordhin, waxay qaribaan mooyaane.
Caruurtani waxay u baahan yihiin in loo hiiliyo, inay helaan aabo ka soo baxa masuuliyada aabo-nimo, hogaamiye xilka u qabtay hagaajinta nolshooda iyo u qurxinta mustaqbalkooda baritoole, indheer garad iyo macalimiin siinaaya hami sare iyo inay himilo yeesheen dalkooda iyo dunidana wax ku soo kordhiyaan.
Ubadka aynu u diidnay meel wanaagsan oo ay ku ciyaaraan, qalbi wanaagsan oo ay dugsadaan iyo dhaqan wanaagsan oo ay ku daydaan, maxaynu ula yaabaynaa markay wax kharibaan.
Aabo iyo hooyo ubadkaagu wuxuu kaa sugayaa hiil iyo tusida himilo sare, nolol wanaagsan iyo waxbarasho qiimo leh, dhiiri galin iyo la saaxiibid, waxa uu kaa sugayaa inaad maanta oo aanu lahayn awood aad caawiso, oo aad ka saarto hoosaynta dhan walba ah, kuna da’daasho inaad qayrkiisa dunida la sinto ama ka saraysiiso.
Aabo gaarkaaga waxa lagaaga sugayaa hogaaminta qoyskaaga iyo jihayn ubadkaaga, ha ku dan-seegin iska fadhiga ee qaado doorkaaga muhiimka ah ee aad ku leedahay nolasha.
Qalinkii Maxamed Maxamuud Haybe (Taajir)
